So far, so good

Even inchecken, het gaat nog steeds goed aan deze (hormonale) kant. Alles dat met het prikken te maken heeft valt me echt alles mee en eerlijk gezegd merk ik er bizar weinig van. De prik zelf is soms nog even een drempel, maar dat is meer een mentaal dan realistisch ding. Wel kwamen L. en ik tot de conclusie dat we mogelijk toch nog iets niet helemaal goed deden met de prikpen, maar volgens de dokter kan dat niet enorm veel kwaad. De andere tabletten, waar ik zo wazig van werd, slik ik inmiddels vlak vóór het slapen gaan en dan is het al helemaal prima te doen. De verwachte vermoeidheid is ook goed te doen (lees: ik doe heerlijk rustig aan) en los van de lichte druk in mijn buik, is er nog weinig aan de hand.

Enige nadeel dat ik kan noemen is dat ik weer enorm veel last heb van mijn schouder/arm: zo erg dat slapen ‘s nachts een ramp is als ik geen pijnstillers neem. Gisteravond nog wel een massage genomen (want mijn fysiotherapeut heeft een welverdiende vakantie) maar ook dat lijkt weinig resultaat te hebben. Gelukkig is er van een paar paracetamol nog nooit iemand dood gegaan. Ik heb alleen geen idee of dit een hormonale klacht kan zijn, dus dat vraag ik misschien volgende week even in het ziekenhuis.

Samenvatting: het gaat goed, ik heb mijn wederhelft tot op heden (nog) niet verrot gescholden en ik kijk vooral erg uit naar dinsdag!