Eerste echo!

Vandaag was een spannende dag, namelijk de dag van de allereerste echo. Met 3839 doemscenario’s in mijn hoofd reden we richting het UZ Gent. “Wat als ik niet heb gereageerd op de medicatie?” Of “wat als er veel minder groeit dan nodig is en we de poging moeten afbreken?” Allemaal ongegronde angsten, want de echo zag er prima uit. De arts heeft links 21 follikels en rechts 20 follikels geteld en dat is qua aantal een prima score. De grootte was nog wel wat wisselend, maar dat trekt zichzelf hopelijk de aankomende dagen wel recht. Ik moet donderdag terugkomen voor een nieuwe echo en nieuwe bloedafname en dan gaat er dan besloten worden of we die avond al de trigger (voor de punctie) zetten of dat dit eventueel later gebeurt en dat we nog even door moeten stimuleren. Ik heb stiekem mijn zinnen wel een beetje gezet op die donderdagavond, zodat zaterdagochtend de punctie plaatsvindt. Maar, hoe dan ook, het voelt alsof het einde al wat meer in zicht is en dat is stiekem best fijn.

Na onze afspraak in het ziekenhuis zijn we doorgereden naar Deinze, de plek waar onze Airbnb is voor de komende 5 dagen. Mét airco, wat op dit moment geen overbodige luxe is met de aanstaande temperaturen. Heerlijk gegeten en nu rustig aan doen, zodat we hopelijk morgen (als m’n pijnlijke eierstokken het toestaan) richting Gent kunnen om een dagje te winkelen. Hoewel ik me eigenlijk wel prima voel met de injecties, beginnen de 41 follikels toch wel een beetje te drukken, helaas. Nog heel even doorbijten!