Mijn naam is Sanne, 34 jaar en samen met mijn vriend L. zit ik in het circus dat zich het fertiliteitstraject noemt. We begonnen ooit met een 'eenvoudige' kinderwens, om uit te komen bij een PGT-traject en deze blog is bedoeld om mijn eigen gedachten te ordenen en te documenteren. Hoewel ik niet verwacht (of hoop) dat mensen hetzelfde ervaren, heb ik het maar online gegooid.

Het verhaal begint eigenlijk allemaal bij de huisarts, waar ik medische hulp zocht om mijn eisprong wat op te wekken. Na een kleine 20 jaar pil-gebruik bleef mijn cyclus wat achter (lees: ik was eens per 70 dagen een keer ongesteld) en na een confrontatie met mijn eigen leeftijd, leek het ons een goed idee om hier wat hulp bij te zoeken. De doorverwijzing naar de gynaecoloog was zo geregeld en zo belanden mijn vriend en ik bij de Polikliniek Voortplanting in het Erasmus MC in Rotterdam. De echoscopie en het bloedonderzoek liet overduidelijk het beeld van PCOS zien en eigenlijk was het vervolgtraject eenvoudig: ze zouden nog wat routine-onderzoeken bij L. doen, maar al met al was de oplossing toch wel Letrozol-tabletten, om zo een eisprong op te wekken.

Dat liep iets anders, want bij het aangevraagde zaadonderzoek kwam een heel ander probleem aan het licht: met deze zaadkwaliteit bleek een natuurlijke zwangerschap uitgesloten. Okay, even slikken. Wat zijn dan wel onze mogelijkheden? Met deze waarden bleken de mogelijkheden beperkt en keken we eigenlijk direct naar IVF/ICSI. Nogmaals, niet helemaal wat ik me had voorgesteld, maar het is wat het is. In overleg met de fertiliteitsartsen toch nog even een afspraak bij de Uroloog om ernstige dingen uit te sluiten en daar kwam de volgende verrassing: een Robertsoniaanse (gebalanceerde) translocatie bij mijn vriend. 

Feitelijk gezien betekent dit dat er twee van zijn chromosomen (nummer 13 en 14) 'aan elkaar geplakt' zitten. Voor hem geen probleem (okay, los van de verminderde vruchtbaarheid) maar het levert vooral een probleem op bij de deling van de cellen bij een eventueel kindje. Lees: veel niet-levensvatbare combinaties, miskramen en een verhoogde kans op een gehandicapt kindje ten gevolg. Wat gebeurt er dan nu? In dit geval wordt er weer een andere act aan het circus toegevoegd, namelijk het PGT-traject, waarbij men met behulp van genetische screening de embryo's onderzoekt voor ze worden teruggeplaatst. Dus het IVF/ICSI-traject blijft staan, maar ze plaatsen eigenlijk alleen gezonde en gebalanceerde embryo's terug met de juiste hoeveelheid chromosomen.

En daar zijn we nu, aan de start van deze hele roadshow. Wachtend op het startsein om dan hopelijk iets te kunnen gaan doen, maar ik reken erop dat we gaandeweg nog meer obstakels tegen zullen komen. Hoe dan ook, welkom in mijn dagboek, mijn gedachtenordening, mijn naslagwerk en mijn spreekbeurt. Bedoeld voor mij, maar mogelijk hebben anderen die dezelfde of een soortgelijke achtbaanrit ervaren ook wat aan.