Dag 1

Dat was 'm dan gisteren: dag 1. De officiële startdatum van het traject. 

Zoals altijd wanneer we naar Gent gaan moesten L. en ik echt belachelijk vroeg. Ergens rond de ring van Antwerpen is er al-tijd file, dus je doet al gauw 2,5 uur over de rit naar het ziekenhuis. Dit keer moest ik ook ergens plassen onderweg (er is echt niks open rond dat tijdstip!) dus toen we aankwamen en de afspraken al bijna begonnen, moest L. nog een parkeerplek zien te vinden. Na een goede 60 rondjes  rijden en 20 minuten later was het dan toch gelukt en was hij net op tijd voor de prikinstructie. Het klonk allemaal ingewikkelder dan dat het is en met goed vertrouwen gingen wij door naar de echo en de bloedafname. Toen dat er ook allemaal goed uitzag, mochten wij weer op weg naar Rotterdam en onderweg naar huis werden wij gebeld met het nieuws dat we mochten starten omdat alles er goed uitzag. Dat was het startsignaal, dus 's avonds hebben wij (onder toeziend oog van Dokter Jansen de eerste prik gezet. 

Ik kan niet anders zeggen dan dat het echt alles meeviel. Tuurlijk, ik zou niet willen zeggen dat het een feest is, maar het prikken zelf stelt (in ieder geval bij Gonal-F) weinig voor. De prikpen doet al het werk voor je en hoewel L. echt de aller-aller-allerlangzaamste prik ooit zet, is het niet eens echt heel vervelend te noemen. Meer het idee. De Utrogestan-tabletten daarentegen werd ik wel een beetje wazig van voor een uurtje, dus in goed overleg met het ziekenhuis hebben we besloten deze vóór het slapen gaan in te nemen, zodat ik dan weinig merk van de bijwerkingen.

Kortom, niet een slechte score voor de eerste dag als je 't mij vraagt. Leuk is anders, maar ik kan ook veel ergere dingen bedenken.