Twijfel en onzekerheid

Een beetje een dubbele blog vandaag. Laten we beginnen met het goede nieuws: de echo gisteren, op vrijdag, was erg goed en de hele zooi follikels was weer goed gegroeid. De eindstand was 21 follikels groter dan 15mm (de grootste 22mm); daarna 11 tussen de 11 en 13mm en de overigen zijn allemaal kleiner. Flinke groei. Zoveel groei, dat ze gisteren de instructie hebben gegeven om om 20h de triggershots Gonapeptyl te geven, wat een eisprong binnen 36h moet veroorzaken. Iets vervelendere prikjes maar al met al niet heel spannend. De punctie staat gepland voor zondag om 08.00, waarbij we ons gezellig om 07h mogen melden.

Dan nu het minder leuke nieuws: gisteravond na deze trigger kreeg ik ineens een hele scherpe buikpijn aan de kant van mijn linkereierstok. Deze buikpijn herken ik heel erg goed van wanneer ik ovuleer en dat is dan ook wat ik eigenlijk verwacht dat er gebeurde. Lastig, want dat is precies wat je nu nog niet wilt: de follikels moeten pas morgen springen. Na een enorm slapeloze nacht en heel veel stress belden we het ziekenhuis maar die kunnen momenteel nog even weinig doen. Mijn bloedwaarden (LH & Progesteron) waren gister niet in de buurt van een ovulatie; dus hoewel het zeker kan, kunnen ze er ook tegelijkertijd weinig aan doen. De arts gaf gisteren ookal aan dat ze vocht zag achter m’n eierstok, dus dat impliceert ookal een eerdere eisprong: al met al gewoon een hoop onzekerheid.

Een gesprongen ei hoeft niet per sé het einde van de poging te betekenen, maar het zijn wel juist die eitjes die we willen oogsten met de punctie, dus het voelt gewoon vooral heel akelig. We kunnen nu even niks anders doen dan afwachten tot morgen, tot de echo en de punctie. En tot die tijd moet ik het maar even proberen los te laten, voor zover dat kan.