En toen ineens was er een officiële startdatum: 9 juli 2024 beginnen wij officieël met het IVF/PGT-traject. Hoewel het enerzijds is waar je naar toe leeft, voelt het tegelijkertijd ook heel definitief en confronterend, want hoewel dit ook onze eerste echte 'start' richting een kleine is, is het tegelijkertijd ook de start van een traject waarin het fout kan gaan. Hiervoor hadden we natuurlijk nog 'geen echte kansen' dus vanaf dit moment komen pas de eerste 'pogingen'. Ik als controlfreak houdt met alle scenario's rekening, maar degene die toch wel de absolute boventoon voert, is het scenario waarin we nu álles dat we hebben in deze poging(en) gooien en dat we uiteindelijk met lege handen komen te staan. Hoewel dat (overduidelijk) een bescherm-mechanisme is, merk ik ook dat het mijn humeur niet ten goede komt, dus ik probeer actief mijn eigen gedachten om te buigen. Wel probeer ik ook realistisch te zijn: ik heb inmiddels zoveel ervaringen gelezen van dames in het PGT-traject die bijvoorbeeld géén geschikte embryo's kregen na de eerste stimulatie, om een heel scala aan verschillende redenen. Dus hoewel ik er geen rekening mee houd (want, manifesteren) merk ik wel dat ik ook probeer niet al te naïef te zijn met het idee dat we er na één stimulatieronde zijn.
MAAR, we gaan dus 9 juli beginnen. We starten met één tablet en één injectie per dag (200eh Gonal F); vervolgens krijgen we na een week, op 16 juli, een echo en vanaf dat moment hebben we ook een appartement/kamer (mét airco!) geboekt in Gent zodat we gemakkelijk(er) op en neer kunnen rijden voor de opvolgende echo's. Hopelijk vindt de punctie op één van deze dagen plaats, zodat ik ook nog de kans krijg om wat uit te rusten in deze prachtige kamer. Benieuwd hoe ik de injecties ga ervaren, maar vooral blij met het feit dat het er maar één per dag is.
De arts gaf bij de afspraak op 28 mei aan dat ze een dosis wilde geven waar ze in Nederland van zouden schrikken met mijn PCOS. Dit klopt ook wel als je de dosis vergelijkt met die van een andere vriendin (150eh, zónder vruchtbaarheidsproblemen) maar ben alsnog benieuwd of het voldoende gaat zijn. Wil bij de afspraak op 9 juli vragen of een eerdere echo eventueel wenselijk is of dat er pas ná een week iets te zeggen valt: ik wil koste wat kost overstimulatie voorkomen.
Ga me deze week ook even verdiepen in elektrolyten en andere vochtafdrijvende dingen. Heb ook al accupunctuur geboekt vanaf 21 juni tot aan de punctie. Ook slik ik braaf de Ubiquinol (nu nog 200mg maar wil hem ophogen naar 400mg), de multi-vitamine, de NAC en ga ik proberen niet te vergeten om elke avond na het eten ook visolie te nemen. Verder ben ik dus ook gestopt met drinken (ok, één/twee glazen rode wijn per week, maar that's it) en probeer ik genoeg te bewegen. Niemand kan zeggen dat het aan mijn voorbereiding heeft gelegen..
Behalve met met twee beste vriendinnen (en mijn moeder) wil ik de startdatum eigenlijk met niemand delen Ik weet niet goed waarom niet, maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik (hoe goedbedoeld ook) mensen op de hoogte moet houden van hoe het verloopt. Zeker als het uitloopt op een teleurstellende eerste ronde, dan heb ik geen zin om dit met meerdere mensen te moeten delen. Dus voor nu blijft het even bij één vriendin die het traject zelf doorgemaakt heeft en een vriendin die het medische aspect (gelukkig) goed begrijpt. Ook met de gedachten dat ik hen echt nodig heb de aankomende periode om me er doorheen te slepen. Tegen de rest hang ik een lulverhaal op dat ik half juli onderzoeken heb en daarvoor 'de beste waardes wil hebben' waardoor ik dus me 4/5 weken gedraag wat betreft alcohol en drugs. Merk dat iedereen dat prima gelooft, dus voor nu geen probleem. Wel een béétje teleurgesteld dat ik Defqon moet missen, maar toen ik tot de conclusie kwam dat andere vrienden gelukkig ook niet gingen, nam de FOMO al wel heel erg af. Gelukkig.
Nog 28 dagen tot de start. I'll be back!
Reactie plaatsen
Reacties