Alles lijkt zo dichtbij, maar zo ver weg

Het is nu begin mei en hoewel de tijd voorbij vliegt, heb ik ook het gevoel dat het langzaam vooruit kruipt. We hebben 28 mei onze intake bij de Fertiliteitsafdeling van het Universitaire Ziekenhuis in Gent, wat betekent dat we nog 22 dagen moeten wachten en ik merk dat het me met vlagen erg bezig houdt. Belangrijkste vraag is vooral: "Wat gaan ze nu weer allemaal nodig hebben?" Hier in Nederland hebben wij natuurlijk al het hele IVF/ICSI-traject opgestart en behalve de bloedtest voor Hepatitis/HIV hebben we groen licht gekregen. Echter, ik weet inmiddels dat inefficiëntie de tweede naam is van zo ongeveer élk ziekenhuis, dus het zou me niks verbazen als alle onderzoeken gewoon nog een keer moeten gebeuren. En hoewel de mevrouw van Klinisch Genetica aangaf dat er wat Genetica betreft vanaf 2 maanden ná de intake gestart kon worden, gaf Reproductieve Geneeskunde aan dat dit 3 maanden is. Lang verhaal kort: hoewel ik stiekem hoop in juni te kunnen beginnen met stimuleren, zal dit waarschijnlijk pas in juli plaatsvinden.

En dan denk je bij jezelf: wat maakt dat nou uit? Het is één maand verschil. En dat ben ik dan ook helemaal met je eens, maar tegelijkertijd voelt het als onmogelijk om dus zo rationeel te blijven denken en voel ik vooral een heleboel 'ongeduld' bij mezelf. In mijn ideale wereld starten we gewoon begin juni met de stimulatie en zijn we dan halverwege/eind juni hiermee klaar, zodat ik dan het gevoel kan krijgen dat we écht ergens mee bezig zijn. Tegelijkertijd denk ik: als we pas begin juli starten, heb ik nog wat meer opties om mijn lijf te organiseren naar hoe ik het wil en om nog iets langer de benodigde supplementen te slikken. Hoe dan ook, het is een lekkere tweestrijd in mijn hoofd en deze dagen duren dus voor mijn gevoel veel langer. Ik merk dat ik er gewoon vanaf wil zijn. Zeker omdat in een PGT-traject soms meerdere stimulatierondes nodig zijn (wat nog aannemelijker is omdat ik PCOS heb, dus de kans op overstimulatie is groot), denk ik: PLEASE, begin gewoon. Dan kunnen we ergens naartoe werken.

Anywho, het is voor nu dus vooral afwachten geblazen. Gelukkig hebben we dit weekend familieweekend met mijn vriend z'n familie en de dinsdag daarop is de toewijzing van de nieuwbouwwoning in Pijnacker (fingers crossed voor deze burgerlijke meid!), dus hopelijk gaat de tijd gewoon snel en is 't voor je weet al 28 mei. Voor nu dus geen echte update, maar ik hoop snel meer te weten.